Kralj sunca u Galeriji ogledala

Versajski dvorac je jedan od najzanimljivijih, najraskošnijih i najskupljih dvoraca sagrađenih ikada. Smješten je na 11 hektara kod grada Versaja jugozapadno od Pariza, i okružen sa 815 hektara parkova. Ovaj dvorac-spomenik je čuven u svijetu po svojoj ljepoti, kao i po značajnim događajima koji su se tu odigrali.

Gradnja ovog fantastičnog dvorca trajala je čak dvije generacije jer je ovaj projekat pokrenuo Luj XIII koji ga je prvenstveno zamislio kao lovački dvorac. Njegov sin, Luj XIV(poznat kao Kralj sunca) je nastavio gradnju ovog dvorca ali poboljšavajući i ukrašavajući ga do te mjere da je postao centar političkih i društvenih događanja.

U izgradnji i dekoraciji ovog fantastičnog dvorca učestvovalo je čak 36 hiljada radnika koji su proljevanjem svog znoja u litrima dovelo do fantastičnog izgleda.

Važno je spomenuti i arehitekte koji su radili na ovom dvorcu i pomogli da dvorac bude izgrađen u klasišnom baroknom francuskom stilu gdje je kičavost, bogastvo i šarenilo bile neke od osnovnih odlika ovog dvorca.

Neka od najvažnijih imena koji su uradili izmjene na ovom dvorcu su: Luja le Voa, Andre le Notra, Žil Arden-Mansar i dekorater Šarla Lebrena.

Poslije Luja XIV izmjene na dvorcu je zahtjevao Luj XV, ta izmjena se ugledala na novo razdoblje koje se dogodilo u umjetnosti a to je: klasicizam.

Različiti stilovi na ovom dvorcu ali i unutrašnjosti je dovelo da ovaj dvorac ostane neprevaziđen.

Neke od najzanimljivijih prostorija jeste Galerija ogledala sa pogledom na lučno zasvođene prozore prema vrtu. U centru dvorca, na prvom spratu i cijelom njegovom dužinom prostire se 75 metara duga i 10 metara široka „Galerija ogledala“ (takođe poznata kao „Galerija Luja XIV“) koja povezuje salone rata i mira. Galerija ukrašena sa 30 slika na tavanici uokvirenih štuko ukrasima koje glorifikuju kralja, 357 ogledala. Sedamnaest velikih ogledala odgovara istom broju lučno zasvođenih prozora na baštenskoj fasadi. Ogledala reflektuju sliku parka i svjetlost Sunca po danu, dok noću reflektuju svjetlost svijeća.

Zamislite samo to ! A za djevojke, ova prostorija je ispunjenje snova !

U ovom dvorcu se nalazi i kapela koja danas ima dva sprata i visoka je 25 metara. Gornji sprat je bio namenjen kraljevskoj porodici, dok bi na nižoj etaži bili dvorjani. Po svojoj formi kapela integriše srednjovekovnu gotiku sa baroknom crkvenom arhitekturom. Tri freske različitih slikara prikazuju Boga oca, sina i Svetog duha. Crkvene orgulje još uvek nose orignalnu pozlatu. U ovoj kapeli je održano vjenčanje kralja Luja XVI i Marije Antoanete.

Osim ovih prostorija, potrebno je izdvojiti : „salon volovskih očiju“ koji je dobio naziv po dva okrugla prozora, „Herkulov salon“ i kraljičina spavaća soba.

Vanjština ovog fantastičnog dvorca je jednako skladno i raskošno urađena baš kao i unutrašnjost. Dvorski park je uređen u tri navrata: 1662—1667, 1668—1677 i 1678—1689. Uređenje parkova je započeo Žak Bojso de la Broderi, dok ih je Andre le Notr proširio i učinio jednim od najznačajnijih parkova Evrope. Park je zadržao svoju nepromenjenu baroknu strukturu do Francuske revolucije. U 18. vijeku bilo je širom Evrope popularno uređenje dvorskih parkova u engleskom stilu. Ta moda je malo uticala na parkove Versaja.

Ovi parkovi su uređivani pažljivo jer je svaki dio govorio o položaju kralja i njegove porodice. O važnosti parka za kralja i njegove kompleksnosti, Luj XIV je napisao vodič po svom parku gdje je opisao kako proći kroz najljepše dijelove parka:
 

„Popećemo se do Apolonove fontane i tu ćemo zastati da se divimo skulpturama i vazama Kraljevske aleje, Latoninoj fontani i dvorcu. Odavde se vidi veliki kanal. Ko želi da u istom danu poseti menažeriju i Trijanon, treba da njih prvo posjeti, a tek onda ostale fontane.“

Dvorski park je imao više od 1.400 fontana i više od 75.000 orezivanih stabala drveća ili ukrasnih žbunova.

Ispred južnog krila dvorca Mansar je sagradio oranžeriju koja je zamjenila jednu manju građevinu Le Voa. Masivna građevina je uklopljena u padinu. Lijevo i desno od nje su stepeništa sa 100 stepenica. Centralna galerija je duga 155 metara. Oranžerija je sa svojim ogromnim lučno zasvođenim prozorima izgrađena od kamena i izvaredan je primjer francuskog kamenorezačkog zanata. Ispred zgrade je prostor koji bi se ljeti ukrasio stotinama malih stabala pomorandže. Zimi bi se ova stabla čuvala u stakleniku. Na obje strane bašte je bila vodena površina pod nazivom „Švajcarsko jezero“.

U parku ovog dvorca nalazi se i nekolilko manjih dvoraca i to: veliki Trijanon, mali Trijanon i kraljičino selo.

Kao što ste se mogli uvjeriti kroz cijelu historiju, uočavamo vladajuću strukturu koja se ne ustručava da pokaže svoje bogastvo, raskoš i nadmoć gradeći za sebe velike dvorce, kuće, velike proslave i balove.

Luj XIV je ipak u tome prednjačio pa zahvaljujući njemu sada imamo dvorac kome se možemo diviti i sa oduševljenjem maštati o velikim proslavama, balovima, dugim i ukrasnim haljinama gdje su sve žene bile princeze a muškarci džentlemni.

Zar ne osjećate nostalgiju prema prošlim vremenima koje nismo ni upoznali ?!